Pagina 1 van 1

Stel je voor

Geplaatst: 20 mar 2020, 16:38
door fransdevette
Stel je voor..
…Stel dat Alles EEN is. Stel dat alle mensen, dieren, bomen, planten, dingen, gebeurtenissen, gedachte, gevoelens , dat werkelijk alles EEN is.
Diep van binnen weet ik dat dit zo is. En ik koester al jaren een heel diep verlangen dat ik het een keer mag ervaren. Dat ik het een keer mag Voelen. Die EENHEID.
En Stel.. dat alles en iedereen UNIEK is. Geen mens, geen dier, geen grassprietje, geen steen is hetzelfde. Alles en iedereen is ANDERS.
En Stel… en nu wordt het misschien wat moeilijker…
STEL dat iedereen en alles GELIJKWAARDIG is.
Elk mens is gelijkwaardig aan de ander. Maar ook alle dieren zijn gelijkwaardig aan de mens en alle planten en dingen.
Als alles GELIJKWAARDIG is verdient ALLES dus evenveel aandacht en respect.
En stel dat iedereen en alles op zijn of haar unieke wijze bijdraagt aan dat ENE wat we samen realiseren. En hoe we daardoor totaal Afhankelijk van elkaar zijn.
Kijk eens om je heen. Niets van alles wat je met je ogen kunt waarnemen hebben we zelf gemaakt. Dat hebben duizenden anderen voor ons gedaan.
De stoelen waarop we zitten, dit gebouw. De kleren die we dragen. Ons eten..
Wij kunnen niet zonder elkaar! En niet zonder de bomen en de bijen en de planten en de zon…
Er is zo immens veel om dankbaar voor te zijn.

Hoe is het dan toch mogelijk dat we elkaar regelmatig verrot schelden en bedreigen, elkaar de hersens inslaan en terug naar het stenen tijdperk bombarderen?
Hoe is het dan toch mogelijk dat we Moeder Aarde, waar we zoveel, zo niet alles aan te danken hebben, zo schandalig behandelen?
Als Alles en Iedereen Een en Gelijkwaardig is. Als we totaal Afhankelijk zijn van elkaar, dan is alles wat we een ander aandoen, alles wat we de aarde aan doen, iets dat we onszelf aan doen. Waarom zouden we dat doen?
Waarom zorgen we niet gewoon voor elkaar en voor Moeder Aarde.
Wat houdt ons tegen?
Zou dat misschien komen omdat wij ons niet echt bewust zijn van het feit dat Alles Een, Gelijkwaardig, Uniek en tegelijkertijd van elkaar Afhankelijk is.
En zelfs als we het ons wel bewust zijn, dat het dan zo verdomde moeilijk is om ons in het dagelijkse gebeuren naar dat bewustzijn te gedragen. Dat weet ik zelf maar al te goed.
Mar toch…Het begint met dat bewustzijn.
Een rabbi vraagt aan zijn studenten:
Hoe weet je wat het eerste moment van zonsopgang is?
Na een lange stilte zegt een van de studenten:
Als je het verschil tussen een schaap en een hond kan zien.
De rabbi schudt zijn hoofd. Een ander probeert:
Als je het verschil kunt zien tussen een vijgenboom en een olijfboom.
Weer schudt de rabbi zijn hoofd. Er komen geen antwoorden meer.
De rabbi wandelt tussen de studenten door.
Je weet dat het eerste moment van de zonsopgang is gekomen als je in de ogen van een ander kijkt en jezelf ziet.

Stel dat iedereen dat elke dag met iemand doet. En de volgende dag weer met iemand anders.
Dan gebeurt er iets heel bijzonders. Dan worden we elkaar.
Dan verdwijnt de behoefte om elkaar regelmatig verrot te schelden, te bedreigen. Dan kunnen we elkaar niet meer de hersens inslaan.
Dan druist dat zo in tegen alles waar we ons bewust van zijn.

Dat bewustzijn, dat Alles en Iedereen, Een, Gelijkwaardig, Uniek en tegelijkertijd van elkaar afhankelijk is,
dat is wat de wereld volgens mij nu het meeste nodig heeft.
Vanuit dat bewustzijn kunnen we het klimaatprobleem oplossen, de kloof tussen arm en rijk verminderen en ga maar door.
Dat bewustzijn wil ik uitdragen en bevorderen. En ik nodig jullie uit om mee te doen. Om verhalen te vertellen die op welke wijze dan ook mensen uitnodigen om op een andere manier naar zichzelf en naar de wereld te kijken.
Daarom wil ik maandelijkse bijeenkomsten gaan organiseren waarin dit andere bewustzijn centraal staat en door inspirerende sprekers, vertellers en muzikanten verwoord zal worden.
En ik hoop dat die bijeenkomsten zullen leiden tot een “beweging” die door dat bewustzijn gedragen wordt. Een beweging die ik zou willen noemen “Van ik naar wij”
Een paar weken geleden zag ik op het plein voor de supermarkt een meisje lopen van een jaar of zes en ik zag dat haar moeder haar iets in het oor fluisterde. En toen hoorde ik hoe het meisje reageerde met een immense kreet van vreugde: Yeeeehhh.
Daarom wil ik dit verhaal afsluiten met de volgende woorden:
Van Ik naar Wij: Yeeeeeehhh (3x)

Frans de Vette