Trump twittert ademloos, de Inuits als inspiratie?

Forum voor vertellers om vragen aan elkaar te stellen, elkaar te informeren en te discussiëren.
janswagerman
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 mei 2019, 20:49

Trump twittert ademloos, de Inuits als inspiratie?

Ongelezen bericht door janswagerman »

Wat mooi dat Trump in Groenland zich wil verbinden met de Inuïts!!! (ook wel Eskimo's genaamd) .

Er valt van van te leren, zeker voor Twitterende Trump, want de Inuïts kennen geen dingen, alleen processen. Niets ligt in hun wereld immers vast, alles is er in contante beweging. Nu het ijs en zekerheden overal smelten valt er veel te leren van een volk dat zelfs geen zelfstandige naamwoorden om iets mee 'vast te leggen'. Laten we in beweging blijven en doorgaan met ademen!

Ik schreef over hun omgang met taal in mijn eerste boek 'Het Verhaal gaat verder" 1)

Moge mijn lied genezend ademen door mijn keel,

moge mijn kleine lied de grote problemen

van mijn ziel verdrijven

(aldus een Inuit gedicht)

Of om met de Inuït dichter Orpingalik te spreken:

Ik noem mijn lied adem, want het is even noodzakelijk voor me om te zingen als om te adem. Liederen zijn gedichten, gezongen met de adem, als een mens, bewogen door de grote krachten en de normale taal is niet meer toereikend is. Je wordt bewogen als een stuk ijs, dat in de stroom ronddrijft. Je gedachten worden gestuurd door een drijvende kracht die soms vreugde en soms smart geeft. Die gedachten kunnen zijn als een rivier die het bloed in de aderen doet stromen en het hart doet kloppen. En dan kan het gebeuren dat je je, terwijl je al zo klein voelde, nog kleiner gaat voelen. Je wordt bang om woorden te gebruiken. Maar dan komen de woorden soms uit zichzelf. Als dat gebeurt, heb je een nieuw lied'.

De Inuïts kennen geen woorden voor 'maken' of 'creativiteit'. Het woord dat er het dichtbij komt, betekent zo iets als 'ergens aan werken'. Dat geldt dus ook voor de taal. De Inuïts zien het woord als een mes van de houtsnijder. Je maakt er het idee of ding mee los uit zijn omhulling, je bevrijdt het. De dichter en de houtsnijder geven beide vorm aan het vormloze en brengen het zo in bewustzijn. 'Het moet de vorm onthullen om zo te protesteren tegen een heelal dat vormloos is. En de vorm die onthuld wordt, is schoonheid. Zoals de houtsnijder het hout wegsnijdt zo de vorm te vinden, zo doet de dichter dat met woorden' zegt men in het Hoge Noorden.


"Wat de mond spreekt is wat nu tot leven wordt gewekt. Dat wordt erg ver doorgevoerd. Tijdens een geboorte roepen speciaal aangewezen mensen alle mogelijke namen voor het kind dat op komst is. Men gelooft dat het kind pas als het zijn eigen naam hoort, naar buiten komt. Het krijgt dan ook de naam die op het moment van zijn geboorte werd uitgesproken.

Inuït-verhalen zijn heel bijzonder. Bijzonder, omdat niemand er later meer van weet. Woorden vervagen als heuvels in de mist, luidt een Inuit gezegde. De Inuïts kennen nauwelijks geschreven literatuur, de verhalen vervluchtigen. En waarom zou ook iets vastleggen in een gebied waar alles om je heen -water, ijs en lucht- zich steeds in een overgangsfase bevindt. 'Alleen de westerling, de wetenschappelijk onderzoeker, heeft er behoefte aan alles vast te leggen. En zo kan het gebeuren dat échte' Inuït-verhalen worden verteld die de Inuïts zelf niet eens meer weten...

In de huidige overgangstijd waar langzamerhand niets meer vast ligt en zekerheden vervagen twittert Trump over vaste afspraken die hij wil maken met de bewoners van Groenland! Misschien vervagen zijn woorden ook wel. Laten onze woorden de adem zijn tegen vormloosheid, bij de geboorte van een nieuw tijdperk..

Jan


1) Het Verhaal gaat verder, pag. 40-41 (Ankh Hermes, 1991, ISBN90-202-5087-6).





--
Jan Swagerman, Zwolle * Info@janswagerman.nl * www.narratievecoaching.nl * Tel. 038 45 46 436
Plaats reactie